Bóstwo powstałe z Istoty Światła. Jego potężna energia jest skumulowana w całej planecie. Może przybrać każdą formę, która na niej żyje. Śmierć tego boga wywoła tornado chaosu, które pochłonie istoty śmiertelne, nieśmiertelne i bogów.
Boskie imię: KARNAR
Bóg: ludzi
opiekun: równowagi
Charakter: neutralny praworządny, dobry
Dążenie: utrzymanie równowagi sił i mocy
WYGLĄD MISTRZA STWORZENIA: Rzadko opuszcza boskie ogrody, lecz kiedy to robi, przeważnie przybiera postać wędrującego starego mędrca z rozwianymi włosami i brodą, lecz może być również pod każdą inną postacią. Symbol tego bóstwa znajduje się najczęściej na wagach z pieczęcią świątynną. W starych skryptach znajduje się opis jego pustelni w boskich ogrodach.
KULT I ŚWIĄTYNIE: Jego świątynie są neutralne. Żadna istota ani bóg nie może wyrządzić krzywdy innej istocie, choćby były największymi wrogami. Kapłani Mistrza Stworzenia utrzymują równowagę w świecie. Ale gdy zawiedzie dyplomacja i harmonia jest zagrożona, wtedy wzywa się rycerzy równowagi, którzy działają w imieniu Mistrza Stworzenia i są gotowi oddać swoje życie za sprawę.
OBRZĘDY CODZIENNE: Wierni Mistrza Stworzenia modlą się raz dziennie o zachodzie słońca, dziękując za przeżyty w równowadze dzień. Ten obrzęd wykonuje się w tym momencie z powodu przechodzenia dnia w noc. Największe święta przypadają na równonoce – Święta Wagi. Przy świątyniach urządzane są kiermasze, a o zachodzie słońca zapala się wielkie ogniska. Ludzie tańczą. O północy odbywa się ceremonia równowagi, która jest odprawiana za wszystkich uczestników święta, aby w ich życiu panowała harmonia.
NOSZĄCY RÓWNOWAGĘ: To najwyższy kapłan, zarazem naczynie dla swego pana. Nitar To Orkanin z rodu wilka, jak mówiono – jest pierwszym namaszczonym przez Pana Równowagi. Legendy mówią, że po osiągnięciu swego limitu wyzwał jednego ze sług boskiego wilka. Po walce, która trwała kilkanaście uderzeń serca pokłonił się olbrzymiemu wilkowi i złamać swój miecz. Nikt nie zna powodu dlaczego to uczynił. Ułamane ostrze złożył w świątyni jako ofiarę, a drugą zabrał ze sobą i nosił jak dawniej. Po tym wydarzeniu ruszył na pielgrzymkę po całym świecie nikt nie wie, w którym monecie stał się sędzią równowagi i naczyniem dla bóstwa.
LUDZIE: Podczas świetlności cywilizacja ludzi była wierna swemu boskiemu opiekunowi. Jednak po odejściu tytanów ludzie coraz mniej wyznawali swoje bóstwo. Świątynie podupadły i coraz mniej było powołań na kapłanów. W dzisiejszych czasach władcy coraz więcej inwestują w świątynie, jednak daleko im do dawnej świetności. Legendy mówią, że gdy ostatni człowiek przestanie wierzyć w swego opiekuna , ludzie zmienią się w potwory które rozszarpią się nawzajem. Ludzie znikną ze świata środka i nigdy już do niego nie powrócą . Wielu z tego powodu z powrotem nawróciło się na starą wiarę.
WIELKA WAGA: Zapiski w zapomnianych księgach mówią, że w pustelni Pana Równowagi stoi olbrzymia waga, na której świat balansuje. Gdy waga jest w równowadze, na świecie nic się nie dzieje. Jednak waga rzadko zachowuje idealny balans, zawsze są odchyły w stronę dobra lub zła. Te odchyły powodują wydarzenia, które mają wpływ na świat; jak wojny, wielkie urodzaje lub kataklizmy. Dlatego jest tak ważna obecność tego bóstwa, gdyż gdyby nie wpływał na świat, ten z pewnością by się rozpadł.
RELIGINOŚĆ: Na początku nowej rasy ludzie bardzo mocno wierzyli w Pana Równowagi, stawiali nowe świątynie i obchodzili wszystkie święta. Jednak z każdym stuleciem wiara słabła, zastępowana pragnieniem posiadania i władzy. Wiele świątyń opustoszało, państwo przestało wspierać przybytki religijne, które popadały w coraz większą ruinę. Pan Równowagi ma dużą cierpliwość, poczeka na opamiętanie tych, których wybrał.
ODRODZENIE WIARY: W ludzkiej rasie jest wielka rana, która została zadana przez wojny i ucisk możnych. Jednak ostatecznym czynnikiem była wielka zaraza niosąca śmierć tysiącom istnień. W najgorszym czasie zebrali się wszyscy kapłani Równowagi ,odprawili rytuał, który miał oczyść kraj. Nazwano to Rytuałem Wagi, który zważył grzechy ludzi. Każdy, który nie oczyścił się rytualnie i nie przyjął na nowo religii umierał wskutek zarazy. Jak mówią podania, wielu szlachciców nie wypełniło przykazań swego boga dlatego zaraza zabrała większość szlachty.
DZISAJ: Religia znów zaczyna wracać w państwie ludzi, świątynie są odnawiane, władca przywrócił stare święta. Dzięki wierze w religie nie wybuchają tak często wojny. Przy świątynnych szkołach dzieci ze wsi poznają pisanie i czytanie.